Dziennik tranzytowy

Aleksiej Kuźmicz jest znaczącą postacią współczesnej sztuki Europy Wschodniej i świata. W swojej twórczości Kuzmich rozwija tradycję aktywizmu artystycznego, która narodziła się po II wojnie światowej jako nowe spojrzenie na humanistyczną rolę sztuki w odpowiedzi na strategię jej instrumentalizacji przez totalitaryzm i konsumpcję publiczną. Sztuka Kuzmicha stanowi społeczną i instytucjonalną krytykę porządku świata, kontynuującą nurt twórczości Josepha Beuysa, Orlan, Mariny Abramowicz, Olega Kulika i Pussy Riot. Ponadto Kuzmich przywraca do życia ontologiczny związek sztuki i prawdy sztuki, przezwyciężając ogólnoświatową tendencję do jej upraszczania i politycznego wyrażania. Twórczość Kuzmicha w naturalny i logiczny sposób nawiązuje do tradycji oświecenia, liberalizmu, socjologii Georges’a Bataille’a, Jeana Baudrillarda i Alaina Badiou. Rozwój cywilizacji, demokracji, humanizmu jest niemożliwy bez przełamywania tabu. Czas, który nazywamy nowym, narodził się w dramacie i w związku z rewolucją francuską. Należy to wziąć pod uwagę i uwzględnić przy rozważaniu twórczości artysty Aleksieja Kuźmicza. Jest jedną z niewielu osób, które wciąż zachowują Wolterowską śmiałość sumienia.

Konstantin Doroszenko, kurator sztuki współczesnej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA