Czarny obelisk

„Czarny obelisk” (1956) to najbardziej „filozoficzna” powieść Ericha Marii Remarque’a, skupiająca całą treść ideologiczną twórczości wybitnego niemieckiego pisarza. Koncepcja „pożegnania złudzeń” przewija się przez całą książkę, jest to częsty motyw w tekstach przedstawicieli „straconego pokolenia”.
Podobnie jak większość dzieł Remarque’a, Czarny obelisk ma charakter w dużej mierze autobiograficzny. Koncentrujemy się na zwykłych ludziach, którzy cierpią z powodu rozpadu dotychczasowych postaw i zasad w powojennym świecie. Tutaj niemal nie ma jednoznacznie pozytywnych i negatywnych bohaterów - czytelnik ocenia i definiuje bohaterów sam.
„Czarny obelisk” to powieść o tym, jak pozostać człowiekiem w nieznośnych warunkach nieludzkiego społeczeństwa, w faszystowskim barbarzyństwie, które stopniowo ogarniało międzywojenne Niemcy i za którym tak bardzo tęsknił Remarque.