Sprawa

Zbiór wierszy, zbiór prób grania na strunie, która ciągle pęka, zbiór przypadków innego poety z innego okna na inną pustą stronę

Nie jest to przypadek przypadkowego tomiku poezji. Sprawa istnieje, bo istnieje białoruska rzeczywistość. Tekst jest okazją do recytacji, recytacja jest okazją do prowokacji, prowokacja jest okazją do refleksji, refleksja jest okazją do prywatności, samotności. Najważniejsze słowa kierujemy tutaj do tych, którzy są sami, których nie pytano, którzy mówią pod nosem, szukają wymówek, potykają się i upadają. Najważniejsze słowa wypowiadane są przypadkowo, za pomocą przypadkowej współbrzmienia, za pomocą natychmiast podniesionej (niby z powietrza!) tarczy ironii i humoru. Krótkie, zamknięte w sobie wiersze podkreślają ogrom bezwzględnego świata, przeciwko któremu występują. Rozmawiają spadając, z ustami na asfalcie, na śniegu. Dmitry Rubin przenosi obsesję gry na punkcie śmiechu i śmierci na zupełnie nowy poziom: wie, czym jest strata, strach i ból, i dlatego jego gra jest prawdziwa. – Walżyna Mort