List znaleziony na stosie popiołu

Czytając prozę Maxa Shchura, nieustannie ogarnia mnie uczucie ciszy i udręki. Z jednej strony autor wyśmiewa niemal wszystko. Nie ma dla niego tematów zakazanych: wartości rodzinne, seks, nacjonalizm, praca współpracowników – wszystko poddaje się dekonstrukcji, ale jednocześnie opowieści przesycone są ostrymi reakcjami autora na codzienność, ukrytą chęcią ucieczki od sytuacji gry i permanentną niepewnością.

Yunel Salnikow