Nikt nie czeka.

Masza Kaleka (właśc. Golda Malka Aufen, 1907–1975) była poetką i dwukrotną emigrantką. Aby uniknąć pogromów na początku I wojny światowej, jej żydowscy rodzice wraz z dziećmi musieli przeprowadzić się z Chrzanowa (miasta na południu dzisiejszej Polski) do Niemiec. Od końca lat dwudziestych poeta zaczął publikować wiersze w niemieckich gazetach i związał się z kręgiem berlińskiej bohemy twórczej, skupionym wokół słynnej kawiarni „Romanisches Café”. Jej dwa pierwsze tomiki poezji, „Lyrisches Stenogrammheft” („Zbiór liryczny stenografii”, 1933) i „Das kleine Lesebuch für Große” („Mały czytnik dla dorosłych”, 1935), przyniosły jej sukces i szeroką sławę literacką, ale w 1938 roku reżim nazistowski uznał je za „szkodliwe i niepożądane”. W tym samym roku Masza Kaleka wraz ze swoim drugim mężem, muzykiem Hemio Vinaverem i synem Stephenem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych.