O zającu, wilku i niedźwiedziu

Zimowa opowieść Todara Kliasztornego „O zającu, wilku i niedźwiedziu” z ilustracjami Kateryny Stiażko to prawdziwy skarb na każdej białoruskiej półce. Jesteśmy jednak przekonani, że ta książka nie pozostanie na półce – zwłaszcza jeśli trafi do domu, w którym wychowują się białoruskie dzieci. Bardzo atrakcyjna, a w dodatku - duża książeczka do rysowania, dzięki której dziecko pozna mieszkańców białoruskiej zimowej puszczy! – bajka często przykuwa uwagę dziecka. 8-stronicową książkę w formie harmonijki z ciepłymi, pouczającymi ilustracjami białoruskiego artysty można uznać za popularny przykład edukacyjnego podręcznika do chemii, zwanego po niemiecku vimelbuch. W tego typu książkach jest niewiele tekstu lub nie ma go wcale, ale są wypełnione szczegółami, które rozwijają wyobraźnię i mowę dziecka. Doskonała propozycja zarówno na spędzenie czasu razem, jak i na samodzielne odkrywanie świata przez malucha. Ale wyjątkowość tej zimowej opowieści – wimelbucha – polega na tym, że książka przywraca z niebytu nowemu pokoleniu Białorusinów osobowość Todara Kliasztornego, którego życie zostało tragicznie przerwane pewnej październikowej nocy w 1937 roku. Autor napisał opowieść w 1934 roku – w atmosferze strachu i twórczego prześladowania. Książka ta, pozostając znakomitym przykładem literatury dziecięcej, uczy nie tylko praw natury, ale i faktów.