Ślina. Biografia polityczna

MIKOŁAJ SLYUNKOU (1929–2022) był białoruskim politykiem i działaczem partyjnym czasów radzieckich. Urodził się w rejonie rogaczowskim obwodu homelskiego. Ukończył Mińską Szkołę Mechaników Samochodowych. Zaczynając od stanowiska zastępcy brygadzisty, awansował na stanowisko dyrektora generalnego w Mińskiej Fabryce Traktorów. Pełnił funkcję pierwszego sekretarza Mińskiego Komitetu Miejskiego Partii, a następnie został przeniesiony do Moskwy, gdzie pracował jako zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Planowania ZSRR. W latach 1983–1987 był przywódcą BSRR. Radykalnie zmienił białoruską elitę kadrową i zatuszował skutki katastrofy w elektrowni jądrowej w Czarnobylu. W latach 1987–1990 był sekretarzem Komitetu Centralnego KPZR i członkiem Biura Politycznego partii, gdzie brał udział w próbach reformowania gospodarki radzieckiej.

W latach 90. podwaliną białoruskich elit stali się przedstawiciele ekipy Nikołaja Slunkowa. Podczas gdy w gospodarce trwał ruch niepodległościowy, wspierali oni przemiany (w tym inicjatywy kulturalne, które nie podważały fundamentów ówczesnego społeczeństwa). Dla nich niepodległość była postrzegana nie na poziomie państwa, lecz na poziomie republiki związkowej. Dlatego też, gdy tylko w pierwszej połowie lat 90. transformacje przekroczyły pewne granice, elity białoruskie zablokowały większość prawdziwych reform rynkowych. Integracja z Rosją, która obowiązywała przez całą dekadę, była odzwierciedleniem ich światopoglądu. Procesy umacniania niepodległości następowały więc raczej wbrew ich pozycji niż dzięki niej.