Okno bez szyby

Okno bez szyb jest czymś smutnym i zaskakującym. Zmusza do zatrzymania się i zastanowienia, do dotknięcia bolesnego obrazu, który pojawia się na okładce w formie tytułu i towarzyszy czytelnikowi podczas lektury kolejnych stron. Dla Kasi Iofe, białoruskiej poetki, tłumaczki i psychoterapeutki, książka stała się miejscem autorefleksji i interakcji z czytelnikiem.

Jest adresowany do krajów o zasięgu transgranicznym, z których pierwszym jest granica językowa. W tomiku znajdują się wiersze w języku białoruskim, rosyjskim i polskim, w niektórych utworach pojawiają się także wiersze w języku ukraińskim i jidysz.

Ale „poza granicami” nie chodzi tylko o język czy nawet geografię. Chodzi o dystans psychiczny, który też jest przezwyciężany: książka powstawała w warunkach relokacji, z uwzględnieniem doświadczenia roku 2020, które było niezwykle tragiczne, ale nie druzgocące. Świadczy o tym system figuratywny, w którym hipernaturalistyczne metafory, niczym zwichnięte stawy, zostają uzdrowione przez elementy naturalne, łączące to, co naturalne, z tym, co społeczne, oraz fonetyka wersów zbudowana na zestawieniu dźwięków, powtórzeń i neologizmów autora z fragmentami znaczeń. A poza tym wszystkim jest postać lirycznej bohaterki, która zasadniczo nie oddziela się od artystycznego wszechświata z jego kruchą nadzieją, która może istnieć tylko obok „białego, czerwonego, białego bólu, oczekiwania, bólu”.

Kasia Iofe (Kateryna Nowinski, dawniej Kowalionak-Gluchowska i Głuchowskaja w paszporcie) – białoruska poetka, psychoterapeutka, tłumaczka. Urodził się 2 czerwca 1995 roku w Mińsku. Ukazuje się od 2009 r. na podstawie publikacji prozatorskich w czasopiśmie „Verb”. Członek Białoruskiego PEN Center od 2021 roku. Po protestach w 2020 roku musiał opuścić Białoruś, począwszy od jesieni 2020 roku. Mieszka w Krakowie. Założyciel festiwali „Kultura na Wygnaniu” w Willi Decjusza, „Zima po białorusku”, „Tydzień Dziadka”, jeden z głównych organizatorów Pikniku Letucień. Od 2023 roku jest założycielką i przewodniczącą Białoruskiego Towarzystwa „Krok”, które zajmuje się zachowaniem i rozwojem kultury białoruskiej.