Kontynuuję.

Książka zawiera wiersze napisane od 20 sierpnia 2020 r. do 26 grudnia 2022 r.

„Kontynuuję”, jakby „odchodzę”, to zawołanie przywołujące na myśl zarówno słynny mem z 2020 r., jak i poetycką inspirację, ból, osobisty i obywatelski. Tytuł wybrany dla nowego tomiku poezji Nastii Kudasowej odzwierciedla czas, w którym powstały wiersze: 20 sierpnia 2020 r. - 26 grudnia 2022 r. Są to być może najciemniejsze karty w historii postsowieckiej Białorusi.

Przenoszą je na współrzędne wieczności klasyczna forma poetycka, unikalna intonacja, w której splatają się motywy Srebrnego Wieku rosyjskiej poezji i tradycje folkloru narodowego, odniesienia do Biblii i pogańskich zaklęć, a także, oczywiście, wizualna oprawa stworzona przez artystkę Olgę Prankevich.

Jednocześnie w twórczości autora widać coś nowego – jaskrawe nuty społeczne wdzierają się do pamiętnika lirycznego pod postacią naszych czasów przemocy i terroru. Dodajmy: stoicyzm egzystencjalny, pełne napięcia oczekiwanie i odpowiedzialność za Życie. To ostatnie wydaje się bardzo ważne (jeśli nie fundamentalne) dla bohaterki lirycznej – dojrzałej kobiety, która czuje potrzebę ochrony Świata.

Nasta Kudasova jest białoruską poetką i tłumaczką. Urodził się 25 maja 1984 r. w Rogaczowie, obwód homelski. Autorka tomików poetyckich „Liście moich rąk” (2006), „Ryba” (2013), „Moja niewypowiedziana” (2016), „Wiosna. „Usta są napięte” (2021), „Do zobaczenia” (2022). Tłumaczy poezję z języka rosyjskiego, ukraińskiego i udmurckiego na język białoruski. Otrzymała nagrodę Białoruskiego PEN Center „Książka Roku 2016” za zbiór „Moja niewypowiedziana”, nagrodę Transparent Aeolus (2018) w nominacji „Najlepsza publikacja poetycka roku” oraz Nagrodę Literacką im. Michasia Straltsova w 2021 r. Laureatka Stypendium im. Magdaleny Radziwiłł dla pisarek i tłumaczek (2018), laureatka pierwszego Festiwalu Uładzimira Karatkiewicza (2019). Wiersze zostały przetłumaczone na język polski, czeski, ukraiński, litewski i inne języki.