I słońce wschodzi.

Słynna powieść Ernesta Hemingwaya „Słońce też wschodzi (Fiesta)” jest przez wielu uważana za najlepsze dzieło amerykańskiego pisarza. Książka ukazuje się w tłumaczeniu Jurki Gawruka, które po raz pierwszy ukazało się w języku białoruskim w 1976 roku.

Dziś, po ataku Rosji na Ukrainę, czytanie Hemingwaya znów staje się aktualne. Jego twarda, męska proza, pełna pacyfistycznej pasji, opowiada historię powojennego „straconego pokolenia”, historię poszukiwania siebie przez młodych ludzi w nowej rzeczywistości, w której wszystkie ich dawne ideały i marzenia uległy zniszczeniu.

Powieść Słońce też wschodzi (znana też jako Fiesta), opublikowana po raz pierwszy w 1926 roku, została napisana przez Hemingwaya w ciągu kilku miesięcy i jednocześnie przyniosła mu sławę. Dzieło oparte jest na prawdziwych wydarzeniach z życia autora – jego wizycie na walce byków w Pampelunie w 1925 roku.

Głównymi bohaterami powieści są młodzi ludzie, którzy uczestniczyli w krwawych bitwach I wojny światowej, doznali ciężkich obrażeń i utracili dotychczasowe wartości życiowe i wytyczne. Przeszli do historii jako cyniczne i rozczarowane „stracone pokolenie”.

Hemingway opisuje dezorientację tego pokolenia oszczędną prozą, pozbawioną sentymentalizmu i kwiecistych wyrażeń. Słynny „telegraficzny” styl autora jest tutaj wyraźnie widoczny. Autor prawie nie zagłębia się w szczegóły życia wewnętrznego głównych bohaterów powieści. Pomijając kluczowe szczegóły dotyczące stanu psychicznego i emocjonalnego, Hemingway ukazuje fundamentalną pustkę życia emigranta.