Blog Wsiesława Czarownika

W „Blogu Wsiesława Czarownika” Paweł Kasciukiewicz mistrzowsko łączy średniowieczny Połock z ironią współczesnego życia. Wilkołak-książę dzieli się z czytelnikami swoimi przygodami, dramatami miłosnymi, narzekaniami na niedoskonałości społeczeństwa, a nawet podróżami w czasie. To zabawna historia, pełna aluzji i kodów kulturowych, w której historia i teraźniejszość splatają się w nieoczekiwanej satyrycznej prozie.

***
Paweł Kastiukiewicz w „Blogu Wsiasława Magika” dostrzega podobieństwa między czasami Księstwa Połockiego a hipsterami w spokojnym 2013 roku, przypominając kulturowe kody lat, w których smoothie i weganizm przeżywały rozkwit.

„Przybyli Tatarowie-Mongołowie. Oczywiście, natychmiast zamieniłem się w wilka i przybrałem bardziej efektowną pozę. Ale oni mówią: „Co do nas, to nie ma dla nas znaczenia, czy jesteś człowiekiem, czy wilkiem. Przyszliśmy po daninę, a ten, kto nam ją da, jest purpurowy. A tak w ogóle, to nie jesteśmy Tatarami-Mongołami, tylko Połowcami…”

---

Połocki książę Usiasław Czaradziej (znany również jako Paweł Kastiukiewicz) wyprzedza Horwata i innych znawców prawdy o tysiąc lat w prowadzeniu bloga, na którym kwitły barwy czasów feudalnych: weganizm, poprawność polityczna, feudalizm i ultraprzemoc w koktajlu. Usiasław zwierza się z własnego życia w dzienniku, ubolewa nad niedoskonałościami współczesnego mu społeczeństwa, dzieli się doświadczeniami miłosnymi, a nawet opowiada o swoich fantastycznych podróżach przez czas i historię Białorusi. Wiele wieków przed tym, jak ludzie zaczęli wyć, że człowiek jest wilkiem dla człowieka, ukoronowany wilkołak przekonuje, że wilk dla Białorusina jest człowiekiem.

„Czarodziej dzieli się z czytelnikiem współczesnym językiem, opowiadając o tym, jak to jest wcielić się w wilkołaka i jednocześnie rządzić średniowiecznym Księstwem Połockim”.