Pentakwantowy

„Pentaquantum” to wybuchowy białoruski postcyberpunk, który przenosi czytelnika z neonowych ulic Kioto do betonowej dżungli Mińska-3 i jeszcze dalej w kosmos.
Artem Shukanov łączy w jednym tekście thriller technologiczny, fikcję filozoficzną i powieść przygodową.
To powieść o świecie przyszłości, w którym sztuczna inteligencja, windy kosmiczne i ludzka ambicja zderzają się na granicy możliwości.
Białoruska odpowiedź na „Neuromancera” i „Cryptonomicon” jest nowoczesna, głęboka i pełna prawdziwego cyberpunku.

***
Gatunek literacki cyberpunk przetrwał w latach dziewięćdziesiątych. Wszystkie jego literackie konsekwencje, które obserwujemy wokół nas, są rozwinięciem gatunku z prefiksem „post”. „Pentoquant” to właśnie taka powieść postcyberpunkowa, nieokiełznany i zakrojony na szeroką skalę techno-thriller, podążający śladami „Kryptonomiconu” i „Lawiny” Neala Stevensona, a jednocześnie noszący znamiona „Szczepu Andromedy” Michaela Crichtona i „Neuromancera” Williama Gibsona.

Mimo że „Pentokwantor” to debiut autora, Artem Szukanow podszedł do fabuły z przytupem. Akcja rozgrywa się w buddyjskich świątyniach gorącego Laosu i na deszczowych, neonowych ulicach Kioto. Z betonowej dżungli Mińska-3, leżącego na wschodnich rubieżach Międzymorza, musimy przenieść się na Malediwy, a stamtąd, gdy akcja na Ziemi robi się tłoczno, przez Ocean Indyjski do wielkiego kwiatu Czerwonej Plumerii, dolnej stacji windy kosmicznej, skąd bohaterowie rozpoczną swoją najdalszą podróż na planetę Juniper.

To debiutancka powieść Artema Szukanowa, który kiedyś zadał sobie pytanie: „Co zrobiłem dla cyberpunku przez te wszystkie lata?” i postanowił spróbować czegoś znaczącego. Nie przejmując się konsekwencjami, wyważył drzwi do literatury, od razu otwierając przed czytelnikiem obszerną i epicką powieść science fiction.

„Pentaquantar” to żywa i nowoczesna, techniczna i hardkorowa białoruska przygoda postcyberpunkowa, napisana przez człowieka dla ludzi.