Ліст, знойдзены на папялішчы

Чытаючы прозу Макса Шчура, мяне не пакідае адчуванне вусцішу і надрыву. З аднаго боку, аўтар зьдзекуецца практычна з усяго. Для яго не існуе забароненых тэмаў: сямейныя каштоўнасці, сэкс, нацыяналізм, творчасць калегаў – усё падпадае пад дэканструкцыю, але ў той жа час аповеды насычаныя вострымі рэакцыямі аўтара на паўсядзённасць, прыхаваным імкненнем вырвацца з сітуацыі гульні і пэрмамэнтнай нявызначанасці.

Юнэля Сальнікава