Вецер з Усходу, Вецер з Захаду

У пошуках гармоніі паміж Усходам і Захадам

У традыцыйным грамадстве кожны мае сваю ролю. Мужчыны і жанчыны не проста падпарадкоўваюцца звычаям – яны выконваюць абавязкі і карыстаюцца правамі, якія надае ім культура. У гэтым – свая мудрасць і свая прыгажосць.

Галоўная гераіня рамана Пэрл Бак «Вецер з Усходу, вецер з Захаду» – Квэй-лан – не змагарка і не рэвалюцыянерка. Яна – жанчына, якая вучыцца разважаць і разумець саму сябе.

Квэй-лан нарадзілася ў Кітаі, дзе традыцыі моцныя, як каменныя сцены. Яна вучылася слухацца, захоўваць сямейны гонар, быць годнай дачкой і жонкай. Але муж, які атрымаў заходнюю адукацыю, паказаў ёй, што можна жыць інакш – не руйнуючы мінулае, а спалучаючы налепшае з традыцый і прынцыпаў здаровага розуму.

 Гэта кніга пра:

• Гармонію паміж культурай і сучаснасцю
• Мудрасць, якая не ў сіле, а ў разуменні жыцця
• Пераўтварэнне, якое не адкідае карані, а ўзбагачае іх

 Раман Пэрл Бак нагадвае нам, што важна не змагацца з мінулым, а вучыцца браць з яго найлепшае і рухацца далей.

ЦЫТАТА З КНІГІ:

— Не варта чакаць, што цябе пацягне да чалавека, якога ты бачыш упершыню ў жыцці, тое ж тычыцца і мяне. Наш шлюб — гвалтоўны, нас абаіх да яго прымусілі. Мы не прымалі гэтага рашэння самастойна. Але далей мы можам будаваць жыццё так, як пажадаем. І мне хочацца зрабіць усё іначай, чым было ў нашых продкаў. Я буду лічыць цябе ва ўсім роўнай сабе. Ты — не мая рухомая ўласнасць, а асобны чалавек са сваімі жаданнямі, і я б хацеў, каб мы былі сябрамі, калі, вядома, ты таксама гэтага хочаш.

Вось якія словы я пачула ў першую шлюбную ноч. Я была ўражаная і не зусім разумела, як гэта: быць роўнай мужчыну? А навошта? Няўжо я не ягоная жонка? Калі ён не скажа, што я павінна рабіць, дык хто тады скажа? Няўжо не ён мой законны гаспадар? Ён гаворыць, што мяне прымусілі выйсці замуж, але гэта не так. Што яшчэ б я рабіла, калі б не выйшла замуж? Як і за каго яшчэ можна выйсці замуж, калі не за чалавека, якому цябе абяцалі бацькі пры нараджэнні? Я была разгубленая і не разумела, дзе хаваецца гвалт, бо ўсё было зроблена паводле звычаю.
“Вецер з Усходу, Вецер з Захаду”