Апошняя кніга пана А.

«Я зайздрошчу дзецям. Ім дазволена верыць у казкі, а нам не», — прызнаецца герой «Апошняй кнігі пана А.» 
Пісьменнік, каб сплаціць доўг крэдытору, штодня піша і чытае дарослым новыя казкі. Але паступова межы паміж яго тэкстамі і рэальнасцю пачынаюць размывацца — казачны свет пранікае ў жыццё, а жыццё становіцца казкай.  
Альгерд Бахарэвіч стварае ў гэтай кнізе атмасферу, дзе чароўнае і трывожнае існуюць поруч, дзе штодзённасць становіцца містычнай, а мова — жывою і магутнай.  
Гэта гісторыя пра страх і надзею, пра творчасць і адказнасць, пра тое, што нават дарослым патрэбна вера ў цуды — і адвага слухаць свае казкі.

***
«Я зайздрошчу дзецям. Ім дазволена верыць у казкі, а нам не. Больш за ўсё на свеце дарослыя любяць казкі, але людзям сорамна ў гэтым прызнацца», – кажа герой новай кнігі Бахарэвіча. Каб сплаціць доўг крэдытору, пісьменнік-даўжнік піша казкі – і цэлы месяц кожны вечар чытае іх бессаромным дарослым. З кожным днём казачны свет апавядальніка робіцца ўсё больш рэальным, а рэальнасць, у якой адбываецца дзея, пачынае ўсё больш ператварацца ў казку – так што ўрэшце мяжа між фантазіяй і явай канчаткова сціраецца.

Бахарэвіч у «Апошняй кнізе пана А.» зноў расчыняе дзверы ў свой мастацкі свет: так падманліва знаёмы нам з навакольнай штодзённасці і так дзівосна нерэальны, трывожны, чароўны і страшны.